© Απεικόνιση οθόνης: Vesti. ru |
Επισκεπτήρια κάρτα του Γεωλογικού Μουσείου των Ουραλίων στην Αικατερινούπολη είναι η προβολή ιδιόμορφων εκθέσεων. Έτσι έγινε και αυτή τη φορά: δεν πρόλαβε να κλείσει η έκθεση «Βροχή μετεωριτών» και αμέσως εγκαινιάστηκε μία νέα με πολύ περίεργη επωνυμία «Βρώσιμα και θεραπευτικά ορυκτά».
«Τρώτε τον γρανίτη της επιστήμης» - τα λόγια αυτά, που ειπώθηκαν για πρώτη φορά το 1922 από ένα από τους ηγέτες της Οκτωβριανής Επανάστασης - τον Λέοντα Τρότσκι προς τους νέους, στα περασμένα 90 χρόνια έγιναν πτερωτά. Είναι άραγε δυνατή στην πραγματικότητα η χρήση των ορυκτών σαν τρόφιμα; Ο γρανίτης δεν μπορεί, αλλά τα άλλα ορυκτά, απ' ότι φαίνεται, μπορούν. Η νέα έκθεση στο Γεωλογικό Μουσείο των Ουραλίων ανοίγει με τον αλίτη (halite) ή χλωριούχο νάτριο, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή μαγειρικού αλατιού. Εξάλλου, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο άνθρωπος τρώει περίπου 6-8 κιλά άλατος το χρόνο.
Μάλιστα, μερικά ορυκτά τα τρώμε, χωρίς να το ξέρουμε. Στους παλιούς καιρούς οι έμποροι με διάφορα χύμα προϊόντα, π.χ., το αλεύρι ανακάτωναν τα μαλακά ορυκτά ταλκ και βαρίτη. Σήμερα στα ζαχαροπλαστεία με το ταλκ πασπαλίζουν συχνά τις κουφέτες για να μην κολλούν. Γενικά, πολλά ορυκτά έχουν χρηστική αξία, είπε ο επιστήμονας του Γεωλογικού Μουσείου των Ουραλίων Σεργκέι Ζαγιάκιν.
-Μία από τις κεντρικές θέσεις της έκθεσης κατέχουν τα ορυκτά και τα πετρώματα, τα οποία είναι ικανά να φιλτράρουν και να καθαρίζουν το νερό, κάτι που έχει σήμερα πολύ μεγάλη σημασία. Ανάμεσά τους είναι και ο ζεόλιθος, η μικροπορώδης δομή του οποίου απορροφά ρυπαντικές ουσίες. Ακόμα ένα άλλο ορυκτό - ο μαύρος πυριτόλιθος, ο οποίος, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, καθαρίζει το νερό, απορροφώντας τις βλαβερές του ουσίες. Ακόμα και στην αρχαιότητα με τον μαυροπυρόλιθο καθάριζαν το νερό. Τον χρησιμοποιούσαν επίσης στην μαγειρική για τα μαρινάτα αγγούρια και ξινολάχανα για να διατηρούνται μεγάλο χρονικό διάστημα.
Το νερό, το οποίο είναι καθαρισμένο με ένα κομμάτι μαύρου πυριτόλιθου (τέτοιο χρώμα του προσδίδουν οι προσμείξεις ορισμένων οργανικών ουσιών), δεν χαλάει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρουσιάστηκε στην έκθεση και ένα μεγάλο κρύσταλλο θειικού χαλκού βαθυγάλαζου χρώματος. Οι άνθρωποι ήξεραν από καιρό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Στην αρχαία Ινδία τον χρησιμοποιούσαν για τη θεραπεία των παθήσεων του δέρματος και των ματιών. Στην Ελλάδα χρησιμοποιούσαν τον θειικό χαλκό για τη θεραπεία της κώφωσης και της φλεγμονής των αμυγδαλών. Από ανέκαθεν οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι με τη βοήθειά του μπορεί να θεραπευτούν τέτοιες ασθένειες, όπως είναι η ισχυαλγία, η πολυαρθρίτιδα, οι μώλωπες, τα κατάγματα των οστών, η επιληψία και πολλές άλλες.
Ιδιαίτερα μεγάλο ενδιαφέρον προκαλούν στους επισκέπτες της έκθεσης τα παλαιοντολογικά εκθέματα - τα βελεμνιτοειδή, που είναι απολιθωμένοι σκελετοί ενός κεφαλόποδου μαλακίου, που μοιάζει στην εμφάνισή του με το καλαμάρι. Τέτοια μαλάκια ζούσαν στις ζεστές ρηχές θάλασσες από την κρητιδική περίοδο τού μεσοζωικού αιώνα. Τα εκθέματα, που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι ηλικίας 70 έως 150 εκατομμυρίων χρόνων. Στην αρχαία Ρωσία τα απολιθώματα αυτά τα αποκαλούσαν «διαβόλου δάχτυλα». Η λαϊκή ιατρική χρησιμοποιεί τη σκόνη του βελεμνίτη ως φάρμακο εξωτερικής χρήσης. Την χρησοποιούσαν πάντα για τη θεραπεία της φυματίωσης. Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Ρόμπερτ Κοχ διαπίστωσε πειραματικά ότι το φάρμακο αυτό πραγματικιά καταστέλλει το βάκιλο της φυματίωσης.
Οι επιστήμονες του Γεωλογικού Μουσείου των Ουραλίων, μιλώντας για τα πολυάριθμα θεραπευτικά και βρώσιμα ορυκτά, που παρουσιάζονται στην έκθεση, υπενθυμίζουν ακούραστα στους επισκέπτες για το απαράδεκτο της αυτοτελούς χρήσης τους χωρίς τη συμβουλή του γιατρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου